برآورد تبخیر از سطح دریاچه ارومیه با استفاده از تصاویر ماهواره ای سنجنده modis

تبخیر به عنوان مهمترین عامل خروج آب از دریاچه های بسته، سهم به سزایی در معادلات بیلان آب دریاچه‏ها ایفا می کند و می تواند منجر به تغییر در ترکیب شیمیایی دریاچه ها شود. هدف از این مطالعه ارائه الگویی برای برآورد صحیح نرخ تبخیر از سطح آب دریاچه ارومیه با استفاده از فن آوری سنجش از دور می باشد. بدین منظور مدل روزانه تبخیر با لحاظ کردن اثر شوری (sdde)1 بر مبنای معادله بیلان انرژی و با استفاده تلفیقی از داده های سنجش از دور سنجنده modis (شامل دمای سطح، آلبدو، گسیلمندی، ماسک ابر، آب قابل بارش) و سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis)2 توسعه داده شده و با اندازه گیری های زمینی اعتبار سنجی شد. با اجرای این مدل نقشه های تبخیر از سطح دریاچه برای سال 2010 میلادی به دست آمد. بر اساس نتایج حاصل مجموع ارتفاع و حجم تبخیر طی 7 ماه آوریل تا اکتبر در سال 2010 (90-1389) به ترتیب معادل 1136 میلیمتر و 8/3 میلیارد مترمکعب می باشد. این برآورد نشان می دهد که حتی در صورت تأمین نیاز آبی دریاچه در شرایط نرمال معادل 1/3 میلیارد متر مکعب، روند کاهشی تراز دریاچه تداوم خواهد داشت